In een uitspraak van de Rechtbank Limburg van 24 oktober 2018 oordeelt de kantonrechter over een verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst van een werkneemster met een wsw-indicatie.
De feiten
Werkneemster is werkzaam als productiemedewerkster. Zij heeft een wsw-indicatie. Werkneemster meldt zich in 2017 meerdere malen ziek. De bedrijfsarts acht werkneemster meerdere keren volledig arbeidsgeschikt. Desondanks stopt werkneemster met het uitvoeren van werkzaamheden voor WOZL. Werkneemster vraagt op 15 augustus 2017 een deskundigenoordeel aan. De arbeidsdeskundige komt tot het oordeel dat werkneemster medisch gezien in staat is om met het openbaar vervoer van en naar haar werk te kunnen reizen. Daarnaast heeft ze de mogelijkheid om in de middag te werken. Tevens blijkt uit het deskundigenoordeel dat werkneemster de aangeboden werkzaamheden binnen WOZL aan moet kunnen. Desondanks stopt werkneemster in augustus 2017 met het uitvoeren van werkzaamheden voor WOZL. WOZL verzoekt tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst op grond van wanprestatie.
Oordeel kantonrechter
Het voorgaande brengt met zich mee dat werkneemster, door te weigeren om haar werkzaamheden te hervatten, zo ernstig tekort schiet in de nakoming van haar verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst dat ontbinding van de arbeidsovereenkomst op grond van art. 7:868 BW door de rechter rechtvaardig wordt geacht. De rechter heeft met dit oordeel rekening gehouden met de kwetsbare positie die werkneemster inneemt nu zij een wsw-indicatie heeft, maar ook met het feit dat werknemers die een dergelijke indicatie hebben ook zijn gebonden aan grenzen aan hetgeen wat van hen kan worden gevergd die namens de deelnemende gemeentes de Wet Sociale Werkvoorzieningen uitvoert. Die grenzen zijn door werkneemster gedurende een periode van 14,5 maanden overschreden nu er geen medisch rechtvaardiging bestond om de te verrichten arbeid voor WOZL te weigeren.
Transitievergoeding
De kantonrechter oordeelt dat de begrippen ‘ernstige wanprestatie’ en ‘ernstige verwijtbaarheid’ op dezelfde manier mogen worden uitgelegd. Nu er sprake is van een dergelijke ernstige wanprestatie brengt dat logischerwijze het gevolg met zich mee dat WOZL aan werkneemster geen transitievergoeding verschuldigd is omdat er sprake is van een ontbinding van de arbeidsovereenkomst op grond van art. 7:686 BW.
Conclusie
De bovenstaande uitspraak laat zien dat het blijven weigeren om arbeid te verrichten een ernstige wanprestatie kan opleveren. In het bovenstaande geval behoudt werkneemster geen recht op transitievergoeding omdat de kantonrechter de arbeidsovereenkomst ontbindt op grond van ernstige wanprestatie.
Neem direct contact op